Jeśli gdzieś za granicą zaświta wam myśl, by wrócić, mówię wam: nie róbcie tego. Ja byłem i wróciłem. Teraz żałuję - Radomszczanin opowiada o emigracji

GAZETA RADOMSZCZAŃSKA: Zadzwonił pan do mnie i powiedział: wyjechałem, wróciłem, mam porównanie. Więc porozmawiajmy o tym porównaniu.

- Zaraz, jeszcze dodałem: To, że wróciłem, to był wielki błąd.

No i zepsuł mi pan puentę.

- Trudno. To, co mówili panu rozmówcy o powodach emigracji, to szczera prawda.

To ich prawda.

- Nie, to prawda taka zwyczajna, obiektywna.

Kiedy pan wyjechał z Radomska?

- Pod koniec 2007 r.

Skąd taka decyzja?

- To wynik sytuacji w firmie, w której pracowałem. Byłem już w takim stanie, że idąc po samochód do pracy wymiotowałem ze stresu.

Co go powodowało?

- Pracodawca. Atmosfera, którą wytwarzał. To była firma transportowa. Pracowałem od rana do wieczora, nigdy nie wiedziałem, o której wrócę. Oczywiście za nadgodziny nie dostawałem nawet grosika.

Płacił normalnie?

- Część na umowę, część pod stołem, jak wszyscy.

Nie wszyscy.

- Może. W pracy był mobbing, ciągłe wyzywanie ludzi, lżenie, lekceważenie. Kiedy zmniejszono mi pensję. bez podania przyczyny, powiedziałem dość. Choć przyczynę znałem, bo potrzebne były pieniądze na zatrudnienie szwagierki szefa,